Sinds haar oprichting in 1990 heeft Gran Teatro Amaro honderden concerten gegeven in heel Europa. Met zes nationaliteiten in de bezetting door de jaren heen, is de band misschien wel de meest Pan-Europese ooit. Lang voor euro en crisis vertolkten zij al de melancholie van het vermoeide avondland, gevat in bitterzoete liederen vol woede en verlangen. Microfoons en versterkers zijn daarvoor niet nodig, er wordt geheel akoestisch gespeeld.
Puristen hebben weinig te zoeken bij Gran Teatro Amaro: het franse chanson wordt grondig gereinigd van alle kitsch en platte smaak, de moderne tango voorzien van een punk mentaliteit; schaamteloze romantiek wordt verstoord door een theatrale schreeuw, ijle tonen blijven nauwelijks hoorbaar in de lucht hangen en quasi-geïmproviseerde folk-jazz blijkt volledig doorgecomponeerd.
Gran Teatro Amaro laat zich graag inspireren door teksten van dichters als Jan Arends, Boris Vian, Piero Ciampi en François Villon. Poëzie over liefde en zelfmoord. Maar ook over grote gele spinnen, het bezoedelen van beddenlakens, honger en waarom we niet meer droevig willen zijn.
Gran Teatro Amaro doet verlangen naar een tijd die waarschijnlijk nooit heeft bestaan, behalve misschien in boeken en films. Geen massacultuur of tandeloze wereldmuziek, maar rokerige kelders, valse pianolas, absint en anarchistische pamfletten.
Robert van der Tol - zang, gitaar, ukelele, oud, piano, composities
Mischa Kool - contrabas, zingende zaag, zang
Panc Daalder - drums, marimba, piano, speelgoedpiano, melodica, glockenspiel
Gat - percussie, mandoline, objecten, zang
